De harmonie der sferen

Twee opnames van mijn optreden tijdens Kunst en Allerzielen 2016. De beeldkwaliteit is helaas matig, maar geven wel een indruk van het meer easy listening deel van mijn repertoire (met dank aan Ton Cornelissens voor het plak- en knipwerk).

Volgens de Griekse filosoof Pythagaros is alles muziek. De hemellichamen wentelen om zichzelf en elkaar heen en creëren zo een niet aflatende stroom van hemelse muziek. Perfecte harmonische tonen ontstaan bij trillingen van het octaaf met tonen die precies 1, 2 of 3 keer etc. zo snel trillen. De kwint creëert ook een haast perfect harmonie. Maar spannend zijn de de duivelskwinten die het domein lijken van de Bossa Nova en de Jazz, waarin pijn en geluk zo mooi samen komen. De verminderde none: fel, donker, snerpend maar vol levenskracht is weer favoriet bij de Flamencomuziek, terwijl de kleine terts bij heel veel mooie zowel verdrietige, weemoedige als vrolijke muziek wordt gebruikt. De rust en de evenwichtigheid van het octaaf en de do, re, mi toonafstanden passen goed bij de traditionele klassieke muziek.

In mijn muzikale universum, probeer ik op mijn gitaar, de volheid en klankrijkdom van de hemelse sferen op te wekken. Mooie en wringende noten, spannende harmonieën, dissonanten af en toe, en de vele daarbij horende schakeringen van het menselijke gevoelsleven. Stilte, aandacht en focus heb ik daarvoor nodig. Niet van het publiek of de aanwezigen. Want absolute stilte bestaat niet. Net zoals de hemellichamen, ruizen, schuren en kreunen, wekt de niet aflatende gedachtestroom van de mensen een diepe behoefte tot communicatie op. Ik zoek de stilte en focus in mezelf en communiceer via mijn muzikale universum dat versmelt met de omgeving. Als het goed is wordt daardoor de wereld een ietsje pietsje mooier, de gesprekken net iets geanimeerder, het samenzijn nog een beetje leuker, en op gevoelsniveau raken we misschien iets losser en beter op elkaar afgestemd.

Tijdens Kunst en Allerzielen 2016 mocht ik de hele avond musiceren in de aula van de begraafplaats de Oude Toren. Na de rondgang over het terrein en het bijwonen van herdenkingsmomenten, was de de aula er om met een kopje koffie te verpozen. Met mooie en rustige stukken probeerde ik aan te sluiten bij de geest van het evenement. Maar allengs werd de stemming steeds geanimeerder. Toen ik - nadat ik twee en een half uur had gespeeld - om half negen wilde stoppen, werd ik met gebaren en uitroepen door het publiek gevraagd om door te spelen. Ik heb er nog een paar gewaagdere flamencostukken uitgegooid. Die levendigheid paste op dat moment wel bij de sfeer!

RP

Mooie Braziliaanse en Spaanse gitaarmuziek, Jazz en Klassiek / Gitaarles. www.ruudpost.com